Genç işçi: Hasta olmazsak evimize meyve girmiyor

Kocaeli’den genç bir işçi

Merhaba Evrensel okurları. küçük bir atölyede 8:00-18:00 çalışıyorum. Herkes ekonomiden konuşuyor, ben de buradan devam edeyim. 3 bin 500 lira alıyorum, aldığım ücret 1.5 yıldır aynı. Bizler uzun zamandır ailecek ekonomimizi birleştirdik. 3 ailenin 12 ferdi birlikte yaşıyor. Günlük 23 ekmek tüketiyoruz. Ekmeğe 1 lira zam gelmesi her ay 700 lira ekstra harcama demektir. Ekonomi öyle bir hal aldı ki dün avantaj olan birlikte yaşamak, bugün dezavantaj haline geldi. Tabii ki düşük maaşlarla da birlikte düşünelim. Eve şu an 4 maaş giriyor. Ama para nereye gidiyor bilmiyorum. Artık hasta olmazsak eve meyve girmiyor. Elektrik faturası az gelsin diye evdeki buzdolabını kapattım. Evde tek buzdolabı kullanıyoruz. Biz tasarruf yapalım diye değil, bizden daha fazla para çıkmasın diye böyle yapıyoruz. Cebimde zaten para yok. İnanın maaşı bir hafta önce aldım. Şu an cebimde 155 lira var ve ödemelerim bitmiş değil.

Son iki yılda sadece bir kazak, yelek ve iki pantolon aldım. Aslında mont almaya gittim ama gücüm yetmedi anca yelek alabildim. Dışarıdan bana bakan elbise değiştirmiyorum sanır. Sürekli aynı elbiseler. Ben daha önce aldığım maaşı harcardım. İstediklerimi almaya çalışırdım. Dün bir ayda aldığımı bugün iki yılda alamıyorum. İşte ağır sanayide çalışan milyonlarca asgari ücretliden sadece biriyim. Ama biz milyonların hali budur. AGİ’nin kalktığını duyan patron havalara uçuyor. Doların yükselmesinden biz şikayetçi iken, patron doların yükselmesini istiyor. Atölyede asgari ücret zammı sonrası bizim istediğimiz zam beklentisi de düştü. Patron ne verse razı olunacakmış gibi. Çünkü iş yok, işsizlik korkusu bu kararları etkiliyor. Aslında iş var ama patron hep iş yok diye yakınıyor. Diğer arkadaşlarımın da aynı geçim derdi varken, patron rakı masasında maaşımın yarısı kadar parayı bir gecede harcayabiliyor. Şimdi bizim yaşadıklarımıza kim tesadüf diyebilir?