Bu savaş bizim savaşımız değil

Mercedes İşçisi
Almanya/Sindelfingen

Yeni üretilen araçların gideceği yönlere göre hazırlığının yapıldığı bölümde çalışan gece vardiyası işçileri, yavaş yavaş kartlarını basıp iş elbiselerini giymek üzere giyinme odalarının olduğu yerlere giriyorlar. Sonrasında sigara ile birlikte kahve sohbetleri başlıyor. Tabi ki bu sohbetlerin temel konusu Rusya ile Ukrayna arasında devam eden savaş ve bunun bize olan etkileri...

Genç işçi Andreas, Rus kökenli kiralık firmadan gelerek bizimle çalışan Andre'yi görüyor ve "dikkat edin Putin geliyor" diyerek Andre'ye takılıyor. Andre'ninde içinde olduğu grup da gülümseyerek "korkmayın biz işçileri bombalamıyoruz' deyince gülüşler daha da artıyor. Söze yine kiralık firma işçisi Mustafa giriyor ve kendi firmasının mail gönderdiğini söyleyrek gece vardiyasının bu çarşamba gününden itibaren Ukrayna'dan gelmesi gereken malzemeler gelmediği için iptal olduğunu belirtiyor. Bu tür durumlarda tecrübeli olan işçiler durum böyle olmasına rağmen bizim çalışmaya devam edebileceğimizi ve olduğumuz bölümün durumu gereği sürekli iş olabileceğini söylüyorlar. Gece gelen trenlerden indirdiğimiz arabaların üzerindeki kağıtlara baktığımızda savaş bölgesine giden araçlar olduğunu fark ediyor ve teslimatlarının yapılacağı güne kadar belli bir noktaya toplayarak depoluyoruz. Bu durum işçilerin kaygılarını arttırıyor. Gece 3'de yapılan mola sonrasında işçilere kısa bir açıklama yapılarak, bizde işin devam edeceği, üretim malzeme eksikliği nedeniyle üç gün iptal olmasına rağmen varolan araçların siparişlerinin tamamlanması için çalışılacak deniliyor. Özellikle kiralık firmalardan gelen işçi arkadaşlar kaygılarını gizlemeye çalışsalar da bu savaşın uzun sürmesi durumunda işlerini kaybedebileceklerini korkusunu taşıyorlar. Tabi bu durum hiçbir işçinin hoşuna gitmediği gibi bir an önce barış koşullarının yeniden sağlanması ve bu savaşın durması için daha yüksek sesle "bu savaş bizim değil" demenin bu dönemde ne kadar değerli olduğu işçilerin söylemleri ile yansıtılıyor. Yukarıda aktardığımız anekdotta da anlaşılacağı üzere genel olarak işçiler arasında kesinlikle Rus kökenli arkadaşlara karşı herhangi bir tepki yok. Tüm işçiler şunu görüyor, savaş ne kadar uzak olursa olsun bomba biz işçilerin isyerlerine düşüyor ve savaşa hep birlikte hayır demenin özgül koşulunu yaşayarak gösteriyor.