Kriz anında ilk vazgeçilen: sosyal hayat!

Orçun USLU

Belce UYKUSUZ

Batıkent /Ankara

Liseli gençliğin yaşam koşullarının her geçen gün zorlaştığı günlerdeyiz. Ekonomik krizin geldiği noktada gençlerin temel ihtiyaçlarını karşılaması bile güç. Gençler bu geçim kaygısında mecburen ilk olarak hobilerine ayırdıkları bütçeden vazgeçiyorlar. Aynı zamanda mevcut eğitim sistemi de gençlere kendilerini yenileyebildikleri bir alan sunmuyor. Kendilerini sürekli rekabet ortamında hisseden gençler, okuldaki yoğun ders saatlerinden çıkınca da test kitapları ve ödevler arasında boğuluyor. Yeni alanlar keşfetmeye ve kendilerini geliştirmeye en açık oldukları bu dönemde hobilerine vakit ayıramamanın eksikliği, liseliler tarafından derinden hissediliyor. Biz de Batıkent’teki 176 liseli gençle hobi ve aktivitelerine ayırdıkları süreyle ve bu konu hakkındaki düşünceleriyle ilgili bir anket yaptık.

GENÇLERİN %73’Ü HOBİLERİNİ BIRAKMAK ZORUNDA KALIYOR

Yaptığımız anketin sonuçlarına göre gençlerin büyük çoğunluğu hobilerine haftada sadece 1-3 saat arası vakit ayırabiliyor. Kalan gençlerin yarısı ise 3-5 saat arası vakit ayırabildiğini söylerken çoğunluğu profesyonel sporcu olan birkaç genç haftada 8 saatten fazla vakit ayırabildiğini belirtiyor. Öte yandan hobilerine hiç vakit ayıramadığını söyleyen gençler de mevcut. Liselilere, bu ayırabildikleri süreleri yeterli bulup bulmadıklarını sorduğumuzda ise üçte iki oranında hayır cevabı alıyoruz. Konuşmalarımızdan “Yetmiyor ama ne yapalım, dersler çok yoğun” ya da “Para mı var ki, bir resim malzemesi almak istesek bile dünya para!” serzenişlerini sıkça duyuyoruz. Aileleri ve çevreleri tarafından da hobilerine ayıracakları para ve süreyi, dershaneye ve ders çalışmaya ayırmaları baskısının yapıldığını söylüyorlar.

Gençlere, daha önce yapıp şu an bıraktıkları hobileri var mı diye sorduğumuzda %73 oranında “evet” cevabı alıyoruz. Neden bıraktıklarını sorduğumuzda ise bazı özel sebepler dışında ezici çoğunlukta aldığımız cevaplar “Derslere ve sınavlara daha çok çalışmak için”, “Maddi sebeplerden ötürü” ve “Pandemi süreci yüzünden” oluyor. Bu cevapların yukarıda yazdıklarımızla oldukça paralel olduğunu görüyoruz. Yani, maddi sebepler ve eğitim sistemi gençlerin hobilerine vakit ayırmamaları için birer “bahane” değil, yaptıkları hobileri bırakmalarına sebep olabilecek kadar önemli sorunlar.

Sonuç olarak gençlerin kendilerini yenileyebilecekleri alanlara ihtiyaç duydukları ama buna ulaşma fırsatı bulamadıkları ortada. Mevcut koşullarda bu fırsatı yaratabilmek ise ancak yan yana gelmeyle mümkün. Kendi aktivitelerimizi kendimiz üretebildiğimiz kolektif bir ortam yaratmalıyız. Bunu başardığımız takdirde bize dayatılan kısır döngüye sahip hayatlardan çıkıp kendimizi ilgi alanlarımız doğrultusunda sosyal ve kültürel olarak geliştirebildiğimiz özgür bir alana sahip olabiliriz. Bu yönde adımlar attığımız sonraki yazılarımızda görüşmek dileğiyle.