Antep Kırkayak’tan emeğin iktidarına

Arif NACAROĞLU

Gök gürültülü, bulutlu bir geçmişin sabahı. Gecenin karanlığını yaran şimşekler 1 Mayıs sabahı yere inmiş gibi. Betonlaşan Balıklı Meydanı’nda hayatta kalabilen kadim ağaç çoktan yapraklanmış, gizli kuş yuvalarında hayata atlamayı bekleyen bebek kuşlar merakla sokulmuşlar birbirlerine. “Yepyeni bir hayat doğar” diye bağırıyorlar kendi dillerinde.

Gök mavi. Tek tek bulutlar hasat sonrası pamuk tarlası gibi. Her zaman doğuya akan bulutlar durmuş aşağıda kırmızı bir nehir gibi akmaya hazırlanan insanları seyrediyor.

Kırkayak Parkı’na yürüyecek emekçiler, Balıklı Meydanı’na gelmeye başladı. 11’de başlayacak toplantı için Kırkayak Parkı çoktan dolmuş; polis kıyafetli, asker kıyafetli, sivil kıyafetli polisler, TOMA’lar, itfaiyeciler, çekiciler hepsi görev(?) başında. 45 yıl öncenin Kırkayak Parkı’ndan kalanlar merakla izliyor olan bitmeyeni.

Balıklı’ya ilk gelen Tüm Bel-Sen. Elinde poşet ve küçük megafon. En az 50 1 Mayıs yaşamış, belli. Daha 1 saat var toplanmaya ama gençler sabırsız. Bir tabip acil nöbetinde gibi. Henüz polis emekçiden çok, kendi de emekçi olduğunu bilmez gibi. Ellerinde demirbaş numaralı kameralar. Taş bir heykel boş çerçeveden seyrediyor akıp geleni.

TKP ince uzun bayrak gibi gençleriyle, göğüslerinde CHE. Kadın Meclislerinden 2 genç kadın: “Kadın düşmanı ittifakın devrini kapatacağız.”

Cem Karaca haykırıyor meydanı saran umudun duvarlarında, “Ve iktidarları, hepsi halka karşıdır.”

Ve Emek Gençliği, Emek Partisi.

“Yaşasın 1 Mayıs” sloganları ile bozuyorlar sessizliği. Çoklar. Eğitim Sen’le, KESK ile yüz yüze. Demirbaş numaralı kameralar şaşırıyor nereyi çekeceklerini.

“Birlik, mücadele, dayanışma” pankartıyla BİRTEK-SEN. Başlarında Mehmet, Deniz, İrem bir de pos bıyıklı Ali. Birazdan bebek Rodin de katılacak emeğin saflarına. İlk 1 Mayıs’ında, 30 yıllık Mikail Usta ile birlikte.

Ve genç öğretmenler, özel okul öğretmenleri. Soframızdaki yeri açlık sınırından sonra gelen öğretmenler.

Türkiye İşçi Partisi dev pankartını açıyor: “TİP senin, 1 Mayıs senin.” Çoğunluk gençlerde…

Sol Parti. Boş çerçeveli demir adamından yanından meydana giriyor, beyaz bayrakları ve çocuklarıyla. Yanlarında Genel Sağlık-İş gömlekleriyle sağlık emekçileri.

Ve TÜMTİS’in mavi bayraklarıyla taşıma emekçileri, en çoklar. Baro pankartının bir ucundan tutmuşlar hukuk, adalet için. Ezilen işçiden güçlü TÜMTİS’i yaratanlara selam olsun.

Kırkayak Parkı’na doğru akıyorlar.

Önde tabipler, KESK, Eğitim Sen, İHD, TKH. “Yağma yok, sosyalizm var. Ve ESP. LGBTİQ+, “Asla yalnız yürümeyeceksin.”

Ve nihayet davul, zurna...

Sırtlarındaki ağır yükle bulutların yavaşlığıyla meydana yürüyen TÜMTİS işçileri. Bilge Pir Sultan Abdal Kültür Derneği, Sosyalist Yeniden Kuruluş Partisinin önünde, “Madımak müze olacak.” Partiya Komunîst a Kurdistan sarı bayraklarıyla. “Sen yoksan bir eksiğiz” demiş emekçiler. Takip etmek zor. Alanın bariyerlerini itiyorlar hep birlikte.

Kırkayak Meydanı’na yaklaştıkça coşku artıyor. CHP Tuna’yla buluşan Sava gibi buluşuyor emekçilerle. Hep birlikte iktidara. “Zafer emekçinin olacak.” Bu emek, bu güç, bu alana sığmayacak. İyi Parti alanda. Saadet Partisi.

Emek Partisinin kırmızısıyla, Yeşil Sol Partinin yeşil beyazı ne güzel yakışmış, güzel geleceğin habercisi.

Son yılların en büyük ve çeşitli katılımı. Emekçiler gelecekleri için her yerde örgütlenmişler. Gençler, kadınlar, bebekler örgütlenmişler.

Siyah ceketli abiler(?) dron uçuruyorlar meydanın üzerinde, demirbaş kayıtlı haki renkli dron, peşinde kuşlar. Bir tutarlarsa... Her şey emekçinin güvenliği için.

Önce saygı duruşu, sonra ilk konuşma. “Bir şey yapmalı? Bir şey yapmalı.”

DİSK, Ali Güdücü: “Emek bizim, gelecek bizim.” Emek platformu adına haykırıyor: “Yasakları yıkmak için buradayız”, “Yaşasın 1 Mayıs.” Yukarılara bakıyorum. Dronun yerini güvercinler almış.

Ardından Gaziantep Kadın Platformu adına Serpil Hemşire: “Kadın Bakanlığının kurulması için alanlardayız.”

“Birleşe, birleşe kazanacağız.”

Yüzlerde bu kez kazanacak olmanın umudu.

Son konuşmacı Aras Kargo İşçisi, TÜMTİS ve tüm işçiler adına konuşan Mahmut Özdemir: “Biz milyonlarız, bu kaderi değiştireceğiz. İş cinayetlerinde ölmek istemiyoruz. Ben kargo işçisiyim. Örgütlendik, güçlendik. Ben sendikalı isçiyim. Örgütlenin. Yaşasın 1 Mayıs.”

14 Mayıs’a hazır mısınız?

“Eveeet.”

Sonra halaylar.

Yepyeni bir güneş doğuyor.

Dağların doruklarında

İşçinin, emekçinin, kadının iktidarının ilkbaharının bayramı.

Kutlu olsun.