Vera Ambalaj önünde bir akşam, iki vekil, onlarca işçi ve birkaç soru

Mesut BAYLAV
Antep

Fabrika önüne vardığımızda ateşin yandığını gördüğümde şaşırdım. Havalar sertleşmeye başladı ama öyle ateşlik bir hava da yok henüz Antep’te. Kendimle yaşadığım bir tartışmanın sonucunda ateşin ısınmaktan da öte bir mücadelenin de simgesi olduğuna kanaat getirdim. Tabii bir de gecenin ilerleyen saatlerinde havanın şu anki gibi olmayacağına…

Vera Ambalaj işçilerinin 11 bin 800 TL olan ücretlerini kabul etmeyerek 16 bin TL ücret talebiyle iş bıraktığı ve mücadelesini sürdürdüğü dördüncü akşamdan bahsediyorum. Selamlaşmalar, sohbet muhabbet sürerken diğer yandan arkadaşlar online görüşme için teknik işleri ayarlıyorlar. İşçiler, Emek Partisi (EMEP) Gaziantep Milletvekili Sevda Karaca ile görüşecekler. Hazırlıklar bunun için.

Yayın başlıyor. Karaca, bilgisayar ekranında, sırtını duvara yaslamış; karşısında işçiler ekrana bakıyorlar. Çaprazlarında da ateş yanıyor, köz olmaya yol tutmuş. İşçiler anlatıyor durumu önce. Ne oldu ne bitti dinliyoruz. Tabii uzun yıllar fabrikada çalışan işçiler konuşuyor genelde. 20 yıldır bu fabrikada çalışan işçiler var aralarında. 20 yıllık işçiyle 1 yıllık işçi arasındaki ücret farkı ortalama 500 TL. Yani biri 11 bin 800 alırken diğeri 12 bin 300 alıyor. Suriyeli işçiler de var fabrikada. Ücret talebiyle iş bırakan fabrikalarda, iş bırakma sürecinde aslında meselenin yalnızca ücretler olmadığı, fabrikadaki çalışma koşullarının toplamının işçilerde bıraktığı etkinin neler olduğunu daha net gözlemleyebiliyoruz. İşçiler çalışma ve yaşam koşullarına dair çokça şey anlatıyor. Bazı durumlar daha özgün olunca sözü direkt meseleyi yaşayan işçiye veriyorlar. Mesela üç yıldır fabrikada çalışan işçilerden Mehmet, fabrikadan köyüne yürüyerek gidip geldiğini anlatıyor. Sarısalkım köyü ile fabrika arasındaki yürüme mesafesi neredeyse iki saat. Servis sorununun çözülmesini isteyince de “Servis yok, istersen istifa et” denildiğini belirtiyor Mehmet. Köylerden fabrikaya gelen başka işçiler de var, onlar da kendi imkanları ile gelip gidiyor. 21 senelik bir işçi, 18 sene kendi imkanlarıyla fabrikaya gelip gittiğini ekliyor.

Sorunlar çok. Öyle ki işçiler bazı günler 16 saat çalıştırılıyor ancak 8 saatlik mesai ücretini alamıyor. İşçilere 16 saat çalıştıkları gün için bir gün izin veriliyor. Yani mesaili 8 saat ile normal çalışma saati olan 8 saat eşitlenmiş oluyor.

Karaca, işçilerin anlattıklarını dinlerken işçilerin birleşme deneyimlerinden örnekler veriyor, ailelerinin sürece nasıl yaklaştığını soruyor, onların da mücadelenin parçası olması gerektiğini vurguluyor. İşçilerin taleplerinin duyulması için Emek Partisi olarak yanlarında olduklarını, bu sesin duyulması ve işçilerin taleplerini elde edebilmesi mücadelesinin bir parçası olduklarını belirtiyor.

Görüşme sürerken fark ediyorum Vera Ambalaj’ın karşısındaki fabrikayı; Çelikaslan Tekstil. AKP Milletvekili İrfan Çelikaslan’ın fabrikası. Bir vekil yanlarında, diğeri karşılarında.

Karaca ile yapılan görüşme bittikten sonra işçilerle yaptığımız sohbetlerde milletvekili muhabbeti açılınca anlatıyorlar Çelikaslan’ı ve diğer patron vekilleri. Çelikaslan Tekstil’e gidip su gibi bazı ihtiyaçlarını istediklerini ancak “Sizin patron bizim arkadaşımız, komşumuz. Bir şey veremeyiz” yanıtı aldıklarını.

October 12, 2023

Gece ilerliyor, sohbet de öyle. “Kim seçiyor bu vekilleri? Kimin vekili bu vekiller? Nasıl olacak bu işler?​” derken gecenin sonunda toplu bir fotoğraf ve sloganlarla ayrılıyoruz fabrika önünden.

“Direne direne kazanacağız” sloganının ardından Suriyeli bir işçinin yumruğunu havaya kaldırarak ağır aksak Türkçesi ile “Biz burada kazana kadar, biz burada kazana kadar, biz burada kazana kadar” diye bağırmasının bıraktığı etkiyle, işçiler fabrika önünde sabahı karşılayacak. Devam.

Vera Ambalaj işçileri düşük zamma karşı 4 gündür eylemde