Düşük ücret zamlarına karşı birlikte mücadele etmeliyiz

Birgül KAYA
İzmir’den bir emekli

Merhaba Evrensel okurları, merhaba emekli kardeşlerim. Biliyorsunuz AKP’li Cumhurbaşkanı, tek adam Recep Tayyip Erdoğan emekli maaş artışlarını açıkladı. Buna göre, en düşük emekli aylığı olan 7 bin 500 lira 10 bin liraya çıkarıldı. Düşük maaşlı emeklinin zam oranı yüzde 33’te kalırken, diğer emeklilerdeki artış yüzde 42.6 oldu.

Piyasayı hepimiz görüyor, biliyoruz. Bu rakamlar gülünçtür. Emeklileri ölüme terk etmektir. Emekliler böyledir de diğer emekçi kesimler farklı mıdır? Asgari ücret 17 bin 2 lira olarak açıklanmıştır ve bir yıllık olduğu belirtilmektedir. Fazla söze gerek yoktur. Şimdi bu zulmün karşısında yapılması gerekenler konuşulmalıdır.

EMEKLİLER YÜK DEĞİLDİR

Yalnız şu herkes tarafından çok iyi bilinmeli, görülmelidir. Bugün hor görülen, bütçeye yük olarak görülen emekliler, dünün işçi ve emekçileriydi. Yıllarca çalışmışlar, ülke ekonomisine katkı sunmuşlar, değer katmışlar, ayrıca emeklilik primlerini ve vergilerini ödemişlerdir. Yani bugün emeklilikte aldıkları aylıkları kendilerine analarının ak sütü gibi helaldir. Bu devlete, bu düzene yük değillerdir. Tam tersine kimi istisnalar bir yana, çalıştıkları süreler boyunca yarattıkları değerlerle hem ülke ekonomisine katkılar sunmuşlar hem de çalışmadıkları, yani emeklilikte rahat yaşayabilecekleri katkıları zaten fazlasıyla sunmuşlardır. Bu konunun başta biz emekliler olmak üzere tüm işçi, emekçi ve ezilenler tarafından bilince çıkarılması, bilincine varılması gerekmektedir.

BU ZALİM DÜZENE KARŞI

Şimdi asıl meseleye gelelim. Bu zulmü nasıl yaracağız? Bu zulümden nasıl kurtulacağız? Evet arkadaşlar, baştan şunu söylemek istiyorum ki emeklilerinin sorunu işçi sınıfının bir sorunudur. Çünkü yukarıda da değindiğimiz gibi bugünün emeklileri, dünün işçi ve emekçileriydi. Bugünün işçi ve emekçileri ise -olabilirlerse (Çünkü karşı konulmasa emeklilik hakkı da gasbedilecek)- yarının emeklileri olacaklardır. Onun için işçi sınıfı, emeklilerin sorunlarına sahip çıktığında gerçekte kendi geleceğine sahip çıkmış olacak. Son tahlilde ezilen ve sömürülen bir tek insan bile kalırsa işçi sınıfı kendisini kurtaramaz. Onun için, işçi sınıfı, mutlaka emeklilik sorununa el atmak zorundadır.

İkinci olarak emekliler birleşerek, örgütlenerek, diğer tüm emekçilerle birlikte hareket ederek, işçi sınıfının etrafında bir araya gelerek bu düzenin değişmesi için mücadele etmelidir. “yaşları, başları” buna engel olmamalıdır. Son söz; genç, yaşlı, kadın, erkek bütün emekçiler, ezilenler işçi sınıfının etrafında birleşerek, bu soygun düzeninin, bu zalim düzenin sona ermesi için mücadele etmelidir. Başkaca yol yoktur.