“Kadınlar dertli ama birbirinden güç alıyor”

Emine ARGÜÇ
Kenan Evren Semt Pazarı/Adana

8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nü coşkulu şekilde geçirdik. Bu yıl 8 Mart’ta sebze pazarları, kadınlara seslendiğimiz mekanlar arasında en ön sıralarda yer alıyor. Geçtiğimiz yıllarda broşürlerimizi almaktan çekinen kadınlar varken bu sene konuşmak isteyen, derdini anlatmak isteyen kadınların sayısı daha fazlaydı. Önceki yıllarda iki yerine bir kilo alıyoruz diyen kadınlar fahiş fiyat artışları nedeniyle bu sene yarım kilo hatta taneyle alışveriş yapmaya başladılar.

“ESKİDEN PEYNİRİN CİNSİNE BAKARDIK, ŞİMDİ FİYATINA BAKIYORUZ”

Kadınlar evdeki bakım ve temizlik yani hizmet yükünü çekiyordu. Evin maddi yükü karşısında kendilerini sorumlu tutan her yaştan emekçi kadınlar karşımıza çıkıyor. Emekli maaşı yetmeyen çok sayıda kadın pazarda esnaflık yapıyor. Son zamanlarda artan fiyatlar yüzünden iş yapamadıklarını belirten kadınlar emekli oldukları halde geçinemediklerini anlattılar. Kahvaltıda peynir, yumurta alamayan, sütü unutan kadınlar yakınlarına, komşularına bir tas çorbayı artık veremiyor. Pazarda karşılaştığım bir kadın şöyle anlatıyor: “Eskiden peynirin cinsine bakardık ama şimdi etiketlere bakıp en ucuzu hangisi ise onu alıyoruz.” 

"BUNDAN SONRA YÜZÜMÜZ GÜLER Mİ?"

İki yılda bir üzerlerine kıyafet ya da ayakkabı alabilenin kendini şanslı saydığı kadınlarımız çile dolu. Belki 10 yıldır sinemaya, tiyatroya, bir konsere bile gidemediklerini anlatan kadınlar var. Kimi 10 bin lira emekli maaşı ile, kimi asgari ücretle çocuklarına, torunlarına istediklerini alamamanın ezginliğini yaşıyor. Broşürlerimiz elden ele dolaşırken ettiğimiz sohbetlerde en çok sorulan soru şu oluyor, “Ne zaman bitecek bu çile, Ne zaman gidecekler başımızdan?​” "Bundan sonra tekrar yüzümüz güler mi acaba?"

“GEÇ SAATTE SOKAKTA GEZEMİYORUZ, EVDE TELEVİZYON AÇMAYA KORKUYORUZ”

Kadın cinayetleri kadınların gündemlerinden biri.  “Neden bu kadınlar öldürülüyor?", "Neden bu çocuklar öksüz kalıyor, müdahale edilmiyor?" "Eli kanlı katiller caniler niye bu kadar çabuk salıveriliyor?​” kadınlar bu soruları soruyor. Maddi nedenlerle evlere hapsolan kadınlar güvenli olmayan sokaklarda da rahatça gezemiyor. Akşamları hava kararmadan evlerine giden kadınlar, “Acaba bugün kaç kadının canına kıyıldı?​” diye düşünerek televizyonlarını açmaya korkuyorlar. 

KADINLAR BİRBİRİNDEN GÜÇ ALIYOR

Bir 8 Mart'a daha girerken kadınlarımız artık önceki yıllara göre yüzleri gülmüyor. Gözlerinde fer yok. Dahası gelecekten hiç umutları yok. O güzelim kadınları mevcut sistem, geçim derdi bu hale getirdi. Kadınlar tüm bu olanların sorumlularını biliyorlar, korkmadan konuşuyorlar artık. Konuşuyoruz, konuştukça birbirimize içimizi döküyoruz. Birbirimizden güç alıyoruz. “Elbette bu Karanlıklar mutlaka bir gün aydınlığa çıkacaktır” diyerek birbirimize dayanıyoruz. Mücadelenin, örgütlü olmanın bizi daha da güçlendireceğini anlatıyoruz. Daha önemlisi kararlı biçimde dimdik ayakta ve susmayarak kazanacağız. Bunu bilmelerini konuştuk o güzelim çileli emekçi kadınlarımızla.