Mücadele etmemiz gereken çok sorun var önümüzde

DEÜ Hastanesinden sağlık işçisi
İzmir

Gazetemiz Evrensel’de yerel seçim sonuçları üstüne çok yorumlar yapıldı, birçok değerlendirme yazıları çıktı, hepsi de bizler için çok faydalı oldu.

Seçimler biz Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesinde işçiler arasında nasıl karşılandı diye sorarsanız “Kim kazandı”dan çok “Kim kaybetti” şeklinde konuşuldu. AKP’nin gerilemesi mutluluk yarattı, umut yarattı... Genel seçimler sonrası oluşan karamsar tablo biraz olsun yumuşadı.

Mücadele edip hak elde etmemiz gereken çok sorun var önümüzde. Umut duygusunu artırarak mücadele etmek hepimize iyi gelecek.

Örneğin kamu çerçeve protokolü (KÇP) sonrasında ücretlerde oluşan iyileşme işçiyi tatmin ettiği için şu an vergide adalet talebi daha çok konuşuluyor. “Bizim olan bizde kalsın elimizdeki eksilmesin” düşüncesi hakim. Enflasyonun düşeceği inancı da olmadığı için vergi dilimlerine yönelik daha çok talep var.

Ayrıca öncekine göre ekonomik sorunları bir nebze azalmış olan işçiler sosyal ve özlük haklarını daha çok ifade etmeye başladılar. Kendimize zaman ayıramıyoruz diyerek yeterli dinlenme zamanları da olmadığını söylüyorlar. Mesai arkadaşlarımız kamu emekçileri açısından da pahalılık ve vergide adalet talebiyle birlikte ağır çalışma koşulları nedeniyle yaşanan tükenmişlikte artış ifade ediliyor.

Acil çözmemiz gereken sorunlardan birisi ise sendikal örgütlülüğümüz. Sağlık-İş olarak evet yetkiliyiz, güzel sözleşmelere imza attık ve ülke genelinde giderek çoğalıyoruz. Tüm Türkiye’yi düşündüğümüzde sağlık işçileri tarihinde olmadığı kadar sendikalı. Ancak kendi iş yerimizden baktığımızda sendikal mücadelenin gerilediğinin farkındayız. Hastane idaresiyle nasıl çözümler oluşturulur noktasından uzaklaşıp kitlesel mücadeleyi nasıl örgütlü hale getirilebiliriz tartışmasını yürütmemiz gerektiğini düşünüyorum.

İşçi arkadaşlarla konuştuğumuzda hasta bakıcı personelin sendikası gibi algılanması, temizlik ve veri giriş personellerinin kendilerini dışlanmış hissetmeleri gibi bir durumla karşılaşıyoruz. Bu durum tabii ki bilinçli oluşturulmuş değildir ama bizler de sendikanın kapsayıcılığının artması için neler yapmalıyız diye sormalıyız. Bu nedenle birlik, dayanışma ve mücadele günü olan 1 Mayıs’a bu düşüncelerle hazırlanmalıyız.