Rapsodi Dekor işçisi: "Bayram gelmiş neyime"

Rapsodi Dekor işçisi
Esenyurt

Gazetemize yazı yazmak için telefonu elime aldığımda bir türkünün bu dizeleri geldi aklıma. Bayram tatiline girdiğimiz gün yüreğime kan damlamıyor ama aklıma deli sorular takılıyor. Patron 10 gün yıllık izinden düşmek kaydıyla 15 gün bayram izni verdi çalışanlara. Bazı işçi arkadaşlarımız ailesini alıp memleketlerine gitmeye başladı. Benim gibi kıt kanaat geçinen arkadaşlarımızsa bırakın Alanya, Bodrum, Didim gibi turistik yerlere tatile gitmeyi ailece memlekete ziyarete gitmekten bile kaçındık. Çünkü 4 kişilik bir ailenin memlekete gidip gelmesi bir asgari ücret tutuyor. Oysa benim ücretim aynı yerinde sayıyor, zamsız bayram neyime…

Asgari ücret demişken aklımı yakan sorular tekrar alevlendi. Aslında bu sorular ülke genelinde olduğu gibi Rapsodi Dekor’da çalışan bütün işçi arkadaşlarımın zihnini kurcalıyor. Çünkü seyreden yüksek enflasyon nedeniyle alım gücü iyice düşen ücretlerimize ara zam yapılması bir zorunluluk olmasına rağmen belirsizlik hâlâ devam ediyor. İktidar bu sene hükümet olarak temmuzda asgari ücrete ara zam yapmayacaklarını ama işverenlerin isterlerse yapabileceğini aylardır net bir dille söylüyor. Bu tavrını ise kararlı bir şekilde koruyor. Çoğu fabrikalarda olduğu gibi Rapsodi işçisi de ekonomik koşullarının iyileştirilmesi konusunda inisiyatifi patrona bırakmış durumda. Her ne kadar hâlâ hükümetten olumlu bir müdahale bekleseler de bu bekleyişleri edilgen bir bekleyiş. Çünkü kendi aralarında ara zam konusunu pek konuşmuyorlar bile. Zamma dair ne düşündüklerini sorduğumda, “Mecbur yapacaklar, enflasyon aldı başını gitti, yoksa burada kimseyi tutamazlar” gibi genel cevaplar alıyorum. Hükümetin ya da işverenin mutlaka ücretlerde artış yapacakları inancı hakim işçilerde. Peki zam yapılmazsa ya da hiçbir ihtiyacımızı karşılamayacak kadar zam yapılırsa ne olacak ne yapacağız? Bu sorumu ne yazık ki geçiştirdiklerini görüyorum. Çünkü sınıf bilinci kazanamadıkları için ortak sorunlar karşısında sınıfsal tavır da alamadıklarını düşünüyorum. Kendimce işçi arkadaşların arasında sınıfsal tavrın gelişmesi için konuşuyorum. Ücretlerimizin asgari ücretin çok üzerinde olması gerektiğini, bunun içinse bizzat biz işçilerin ortak tavır alması gerektiğini anlatıyorum. İşçi arkadaşlarım, çeşitli gerekçeler bularak ortaklaşa hareket etmekten uzak duruyorlar. Patrona ya da hükümete karşı değil işçilerin geri bilincine karşı mücadele etmek zorunda kalıyoruz.

İnsanca yaşayacağımız bir ücret için bizzat işçi arkadaşlarımızın mücadeleye katılması gerektiğini bunun içinse önce sınıf bilincini tutsak eden zincirleri kırmamız gerektiğini biliyorum.