Yumruğu masaya vurduğumuzda bir şeyler değişmeye başlar

Bir grup hava ikmal işçisi
Eskişehir

Merhaba Evrensel okurları. Biz yıllardır Eskişehir Hava İkmal’de çalışan bir grup Harb-İş üyesi işçileriz. Bir süredir Eskişehir’de hava ikmal işçilerinin sıkıntıları zaten biliniyor. Sadece bizim değil tabii, genel olarak kamu işçilerinin sorunları dağ oldu. Eskiden herkesin girmek istediği kamu iş yerlerindeki işçiler şimdilerde açlıkla sınanıyor. Aldığımız ücretler her geçen yıl daha da eridi. Ve gelinen noktada artık bu ücretlerle yaşayamayacak hale geldik.

İktidarın ekonomi bakanı ağzını her açtığında bizlere dişimizi sıkmayı öneriyor. “Ekonomiyi düzelteceğiz, bu kötü günler geride kalacak” diye konuşuyor. Ancak her şey her gün daha da kötüye gidiyor. Bizlerin ek zam talebini duymazdan gelenler iş patronların vergi borçlarını silmeye geldi mi bir dakika düşünmüyorlar. Evrensel’de her gün okuyoruz borçları silinen koca koca fabrikaları, patronları. Bizlere gelince kaynak yok diyorlar ama patronların vergisi de siliniyor, teşvik de alıyorlar, onlara her türlü destek yolu da açık.

Artık işçilerin bu ücretlerle yaşama şansı kalmadı. Herkes mecburen ek iş kovalıyor. Eşi çalışmayanların eşleri de artık mecburen çalışmaya başladı. Yoksa tek maaşla geçinmek imkansız çünkü. Bütün bunlar olup biterken bakıyoruz örgütlü olduğumuz sendikalarda da bir ölüm sessizliği var. Üç konfederasyon bir araya gelip basın açıklaması gerçekleştirdiler. Dostlar alışverişte görsün, bazı talepler sıraladılar. Ama herkes biliyor ki sırf üç başkan rica etti diye kimse kalkıp da bu talepleri karşılamaz. Zaten karşılanmıyor da. Bu başkanlar ne yapıyor peki? Üç maymunu oynamaya devam ediyor. Konfederasyonumuz Türk-İş geçenlerde başkanlar kurulunu topladı. Yine boşu boşuna toplanıp dağıldılar. İl meydanlarında basın açıklamalarından söz ediliyor. Doğru dürüst bir eylem planı yok. Bizim sendika şubemiz (Harb İş Eskişehir Şube) bu süreçte yetersiz de olsa en azından bir eylem planı çıkardı. Üç günlük bir nöbet eylemi yapılıyor. Biz biliyoruz ki bu da çok yetersiz. Zaten şube de biliyor yetersiz olduğunu. Ama en azından bir şeyler yapma niyeti olması iyidir. İşçilerin bu eylemlerden genel olarak bir beklentisi kalmadığını da söylemek lazım. Biz işçiler artık daha sonuç alıcı eylemler bekliyoruz.

Biz geçmiş yıllardaki deneyimlerimizden biliyoruz ki; ağlamayan bebeğe kimse meme vermiyor. Hakkımız olanı almak için işçiler olarak devreye girmemiz lazım. Birlik olmamız lazım. İnsanca yaşayacak ücret için mücadele etmemiz, gerçekten meydanları doldurmamız lazım. Yapmış olmak için yapılan, sadece sendika şube yöneticilerinin katıldığı eylemlerle hiçbir şey değişmez. İşçi ne zaman tek yumruk olur, o yumruğu da masaya vurur, bir şeyler o zaman değişmeye başlar. Şimdilik bunun çok uzağındayız. Ama başka çaremiz olmadığını bilerek hareket etmek zorundayız. Yoksa bizi hep daha kötü günler beklemeye devam edecek.