İnsan gibi değer görmek istiyoruz

Metal işçisi
Tuzla-İstanbul

Merhabalar. Ben Tuzla’da bir metal fabrikasında çalışıyorum. Biliyorsunuz bu sene İstanbul’da hava çok sıcaktı. Biz işçiler ise bu sıcak havalarda çalışırken çok zorlandık. Daha sıcaklar başlamadan ben yine Evrensel’e bir mektup yazmıştım ve o zaman yaz sıcakları henüz gelmemişti. Öncelikle o sürecimizi kısaca hatırlatmak istiyorum. 

Havalar ısınmaya başlamadan üretim yerimiz gene çok sıcaktı ve fabrikamızda ne bir havalandırma ne de bir klima vardı. Bunun üzerine fabrikamızın bir bölümündeki arkadaşlar iş bırakmıştı. İş yeri “Klima ve havalandırmalar gelecek” demişti. O zamandan bu zamana koca bir yaz geçirdik. Ama hâlâ fabrikamızda ne klima ne de havalandırma var. Biz yazı bitirdik, değişen bir şey olmadı maalesef.

Düşünüyorum. Neden biz işçilerin hiç değeri yok? Bizim ülkemizde bu sorunun cevabı şöyle bir sonuca çıkıyor. Devlet halkına, işçisine, emekçisine sahip çıkıyor mu ki patron işçinin hakkı versin?

Biz sıcaktan dolayı çok zor şartlar altında çalışıyoruz. Bir sabah, arkadaşım işe başlarken gayet dinç ve sağlıklıydı. Makinesinde tıkır tıkır çalışıyordu. Saatler geçtikçe kadın arkadaşım sıcaktan dolayı nefes alamamaya başladı. Ben yanına gittim, vardiya amiri arkadaşım ilgilenmeme izin verdi. Arkadaşımı dışarı çıkardığımda atak geçiriyordu. Amirlere haber verdim. Bu arada fabrikada bir şey olunca ne hikmetse yönetimden kimse olmuyor. Biri geldi, ambulans istiyor. Ama öbür amir çağırmıyor. “Kadını evine bırakırız dinlenir ya da burada giyinme odasına götürün orda dinlenir” diyor. Ambulans çağırsalar, erkenden müdahale edilecekti, arkadaşımız o kadar kötüleşmeyecekti ama çağırmadılar.

Her zamanki gibi biz işçilerin canını yok saydılar. Patronların gözünde 5 kuruş kadar değerimizin olmadığını bir kez daha gördük. Kendi geleceğimiz, çocukları olanların çocuklarının eğitim masrafları için, sağlığı için yani en temel ihtiyaçları için çalıştığımız fabrikalarda bizim yaşam mücadelemizi hiçbir zaman anlamayacaklar. Zaten anlamak gibi bir dertleri de yok. Artık şunu göstermemiz lazım. Bizim canımız kıymetli. Bunu patronların gözüne soka soka göstermemiz lazım. Çünkü patron işçiyi ne sever ne de sayar. 

Kullandığımız lavabolara tuvalet kağıdı, sıvı sabun ne zaman konur biliyor musunuz? Fabrikada denetim olacağı zaman. Baştan aşağı nizami bir şekilde kuşatırlar fabrikayı. Denetim biter. Sıvı sabun, peçete geri gider. Ölene kadar çalışırız, ambulans göndermezler. Bizleri bu şartlarda tıpkı o kadın arkadaşımızın sıcaktan atak geçirdikten 10 dakika sonra tekrar üretimde çalıştırmaları gibi düzenleri böyle devam eder. 

Bunların böyle devam etmemesi için, biz işçilerin insan yerine koyulduğu bir düzende çalışmamız için de bizim yaz başında sıcaktan bayılmak istemeyen işçi arkadaşlarımız gibi yan yana gelip, patrona duracağı yeri göstermemiz lazım.