Çayın Yanında Muhabbet

Bekir YANAR
Akdeniz Üniversitesi
Antalya


Kantinde otururken bir öğrenciyle tanıştım ve aramızda güzel bir sohbet başladı. Van’dan gelmiş, bir işçi çocuğu o. Ona sınava nasıl hazırlandığını ve nasıl bir süreç geçirdiğini sordum. Bir of çekerek anlatmaya başladı. Meslek lisesi çıkışlı olmasından yakındı ilk önce. Hani meslek lisesi memleket meselesiydi ya, Başbakanın sözünü hatırlatarak meselenin neresinde olduğunu anlayamadığını söyledi.

Kültür derslerini çok az görmüş, matematik dersini ise hiç görmemiş. Ailesinin dershaneye gönderecek gücü yokmuş. Onunla birlikte üç kardeşi daha okuyor, mezun olduktan sonra ilk senesi boşa geçmiş ve kazanamamış sınavı. Sonraki senesinde hem çalışıp hem de sınava hazırlandığını anlattı. Zor da olsa buraya gelmesinin kendi hakkı olduğunu gülümseyerek tekrarladı.

Sonrasında ikinci öğretim olduğunu öğrendim, harç paraları için açtı ağzını yumdu gözünü. Ailesinin harcı ödemek için ev masraflarından keserek para biriktirmiş. Kendisi de yarım zamanlı çalışıyor, bu yüzden birçok dersi kaçırdığından söz ediyor.

Okulda polisin varlığına ilişkin de konuştuk. Çok netti: “Okul burası, karakol değil. Burada eğitim verilmeye çalışılıyor, polisin okulu terk etmesi gerek.” Sohbetimiz çaylarımızın bitmesiyle sona erdi ve ders zamanı gelmişti.