Tarihin sonu

Dünya toz duman. Tarihin sonu geldi. Ama bu son, önce “Sosyalizm öldü” deyip sonra “Yanılmışım” diye çark eden Japon’un dünya tarihine biçtiği son değil. Meteor çarpmasıyla ufalanacak yer kürenin doğal sonu da değil.
Sonu gelen kapitalizm.
İlk ateş, zengin yönetimli yoksul halkların yaşadığı Arap ülkelerindeki gençlerin başlattığı isyan hareketi ile yakıldı. 20, 30 yıllık diktatörlülerin yerle bir ettiği işçi, köylü örgütlülüğünün bu ülkelerde yeteri kadar güçlü olmaması ne yazık ki yakılan bu ateşin hedefine ulaşmasını engelledi. Daha da ötesi, bu gençler başlattıkları hareketle “Özgürlük” hikayesi ile emperyalist saldırganların ekmeğine yağ sürdüler. Sorun özgürlükten çok yoksulluk ve işsizlik sorunuydu. Bu nedenle benzer hareketler “Özgür” İspanya, Yunanistan gibi ülkelerden, dünyanın en zenginlerinden İngiltere’ye doğru yayılıyor. Koca koca adamların ekonomi programlarında AAA, AA diye notlar vererek, övgüler düzdükleri ekonomik yapılar, zenginliklerini halklarına yansıtamadıkları için bugün sokaklara taşan öfkenin önüne geçmekte zorlanıyorlar. Öfkelerinin ilk hedefi soygun düzenini sokakta koruyan polisler. Mısır’da polis korkudan geriye çekiliyor, asker öne geçiriliyor ama faydası olmuyor.   
Dünya sermayedarları, kriz numarasıyla, birbirlerinin servetlerini ele geçirme ve faturayı halka ödetme gayreti içindeler. Kriz kapitalizmin krizi. Ölümlerin, yağmanın, talanın nedeni kapitalizm.
Sosyalizmde kriz olmaz. Yoksullukta ve zenginlikte olabildiğince eşitlik ilkesi ile halkların hizmetine sunulan sosyalist sistemde uyanıklara, kendilerini doğuştan farklı ve her şeye diğerinden daha layık görenlere sistem fırsat vermez. Sanatta, sporda, bilimde  ilerlemede sınır yoktur. Bilgi, kültür biriktirebilirsiniz ama işinize yaramayacağı için para biriktiremezsiniz. Halkların oluşturdukları yönetim halkın ihtiyacına göre ve ihtiyacı kadar üretimi planlar. İsraf yoktur. Sistemde aç, eğitimsiz, sağlık hizmetinden mahrum kimse bulamazsınız. Ama dolar milyarderi de bulamazsınız. Kimse bir gecede ülkenin kaynaklarını pazarlayıp milyar doları cebe atamaz. Ama işte böyle bir düzen de, bugün devletleri, orduları ellerine geçirmiş, Havai açıklarında yatlarında, gemiciklerinde güneşlenen, altın tozlu ördek kızartmasıyla oruç açan kapitalistlerin, hacı fışfışların işine gelmez. Korkarlar.
Korkunun ecele faydası yok. Bu kez yoksul halk hareketlerini silahla bastırıp, milyonlarca kişiyi “Savaş” numarasıyla, silahlandırdıkları diğer yoksul halk çocuklarına temizletemeyecekler.
Kapitalizmin tarihinin sonu yakın.