Yazmak anlamsızlaşınca…

Anlamsızlaşınca yazmak şiirler yetişir bazen imdada…
Bertolt Brecht’in şiiri yetişti bugün de benim imdadıma…

ÇAĞRI   

Doğrudur yıldırımın düştüğü, yağdığı
            yağmurun,
Bulutların rüzgârla sökün ettiği.
Ama savaş öyle değil, savaş rüzgârla
            gelmez;
Onu bulup getiren insanlardır.
Duman tüten topraktan bahar boyunca,
Dökülüp yükselir birden gökyüzü.
Ama barış ağaç değil, ot değil ki
            yeşersin:
Sen istersen olur barış, istersen
            çiçeklenir.
Sizsiniz uluslar, kaderi dünyanın.
          Bilin kuvvetinizi.
Bir tabiat kanunu değildir savaş,
Barışsa bir armağan gibi verilmez
           insana:
          Savaşa karşı
          Barış için
Katillerin önüne dikilmek gerek,
“ Hayır yaşayacağız!” demek.
İndirin yumruğunuzu suratlarına!
Böylece mümkün olacak savaşı önlemek.
Onlar demir çeliği elinde tutan birkaç
             kişidir,
Yoktur karabasandan bir çıkarları
Dünyaya bakıp “ne küçük” derler,
Bir şeylerle yetinmezler acunda,
Para hesap eder gibi hesaplıyorlar
            bizi,
Savaş da bu hesabın ucunda.
Ürkmeyin tutmuşlar diye suyun başını:
Korkunç oyunları, davranın, bitsin.
Söz konusu olan çocuğundur, ana:
Koru onu, dikil karşılarına,
Biz milyonlarca kişi
Savaşı yener miyiz?
Bunu sen bileceksin.
Bunu biz bilecek, biz seçeceğiz.
Bir de düşün “Yok!” dediğini:
Düşün ki savaş geçmişin malı
ve barış taşıyor gelecekten.

Bertolt BRECHT (Çeviren Attilâ TOKATLI)

Barış umutları hiç solmasın…