Kadraj

Yaz aylarının gelmesi, evsiz barksızlar için ölümlerin en aza indiği aylar olarak sayılabilir. Bankta uyurken soğuktan ölmezler, belediye spor salonlarını açarak onlara barınak sağlamaz. Gece sokaklar onlardan sorulur. Bir arkadaşımın yaşadığı hikayeyi hâlâ hatırlarım. Cihangir’de oturan arkadaşım akşam arabasını park ediyor, sabah bindiğinde bir takım farklılıklar hissediyor. Sürekli şoför kapısını açık buluyor. Defalarca kilitlediğine emin, yetmiyor kilitleri değiştiriyor fakat aynı sorun devam ediyor. Arabanın içini kirli bırakıyor sabah bakıyor tertemiz. Önceleri kendinden şüphe ediyor. Bir zaman geçiyor gece yarısı bir yere gitmesi gerekiyor. Arabaya binecek arka koltukta bir adam iki büklüm uyuyor. O an aklına geliyor ve her sabah arabasının neden temiz olduğunu anlıyor. Adamı uyandırsa bir türlü uyandırmasa bir türlü. Atlıyor taksiye işini hallediyor. O akşamdan itibaren arka koltuğa bir battaniye bırakıyor. Aralarındaki bu ilişki arkadaşım mahalleden taşınana kadar sürüyor.
İnsanın en doğal hakkı olan barınma, sağlık ve eğitim hakları sosyal bir hukuk devletinin en başta çözmesi geren sorundur. Madem ki Türkiye Cumhuriyeti “Sosyal bir hukuk devleti...” (Ki anayasasında yazıyor). Koskoca devlet yalan mı söyleyecek? Elbet bir gün bu sorunların çözümüne de sıra gelir(!) Zenginlerin daha zengin yapılmasının, ihtiyaç olmaktan(!) çıktığı zaman. Acelesi yok. Cumhuriyet kurulalı daha kaç yıl oldu ki? Daha kentsel dönüşümler tamamlanacak, HES’ler, Nükleerler devreye sokulacak, kadınlar en az üç çocuk doğuracak, çocuklar altın bilezikler(!) takacak, bir elde Kuran, bir elde oyuncakları 4x3 ile eğitilecekler, sınırın ucunda yaşayan ve bilinmeyen dilde konuşanlar bilinen dilde konuşanlar haline getirilecek. Sınır komşularımız ne yapıyor diye savaş keşif uçakları hür olarak ve vurulmadan elini kolunu sallayarak dolaşacaklar.
Parasız olanlar için hastalık diye bir şey kalmayacak, takatten düşenler derhal ölecek, Yıllarca emekli olmak için parası kesilenler daha emekli maaşının tadına varmadan “Her canlı gibi ölümü tadacak” (Bu söz Zincirlikuyu mezarlığının girişinden alınmıştır.) Ya yaşam alanları yok edilerek sokaklarda per perişan bir halde gezinen hayvanlar ne olacak? Barınaksız yaşayan insanlarla kader birliktelikleri için ne düşünülüyor.? Uzatmaya gerek yok, tüm bunlar gerçekleşinceye kadar, dünya yerinden oynamamış ise, yani Kırmızı kar yağınca diyelim...
Kadraj’a gelen fotoğrafların ortak noktası barınma hakkına gönderme yapınca, yazınında ekseni bu hafta “barınma hakkı” oldu. Gelen fotoğrafları paylaşırken, bol fotoğraflı haftalar dileğimi hatırlatırım...