'Dokunulmazlık' AKP'yi böler mi?

Dün Ahmet Altan köşesinde yazmıştı: “Bugün Başbakan Erdoğan kendi partisinin milletvekillerini ‘ikna’ etmeye çalışacak. ‘Tek adamlık hayali’ bu BDP olayıyla birlikte bitti bana sorarsanız, ikna etmek zorunda kalırsanız ‘tek adam’ olamazsınız çünkü.”
Altan’ın söylediklerinden yola çıkarsak, AKP’de tek adamlığın yerini yeniden demokratikleşmenin aldığını görürüz.
Öyle mi gerçekten?
Bu satırları yazarken, Erdoğan henüz milletvekilleri ile ikna toplantılarına başlamamıştı. Büyük olasılıkla o toplantıdan ‘karşılıklı ikna’ çıkacak ve birkaç ses dışında Erdoğan’a rağmen dokunulmazlıkların kaldırılmasına hayır oyu verilmeyecek. Ama AKP’deki “demokrat vekiller” dokunulmazlıklarının kaldırılmasından sonra BDP’li vekillerin tutuklanmaması gerektiği konusunda Erdoğan’ı ‘ikna’ edecekler.
***
Erdoğan’ın son birkaç yıldır önüne koyduğu siyaset ikbal siyasetidir ve bu siyaset yalnız Erdoğan’ı değil, AKP’li vekil ve yöneticilerin önemli bir çoğunluğunu da ilgilendiriyor. Erdoğan’ı tek adam konumuna getiren de, geçmişte Özal’a, Demirel’e, Çiller’e biat ile işlerin ‘tıkırında’ yürümesini sağlayan da bu siyasettir.
İkbal siyaseti nedeniyle liderler zirveye de tırmandılar; bir seferde tükenip köşelerine çekilmek zorunda da kaldılar.
Erdoğan’ın da sürdürdüğü bu siyaset tarzının ortası yoktur. Ya iktidardır ve peşinde olan herkes iktidara biat eder, etmek zorundadır. Ya da iktidardan düşmüş ve siyaseten yerle bir olmuştur.
Siyasetin bu ‘sefaletinden’ Özal ve Demirel kendilerini Çankaya’ya taşıyarak kurtuldular. Siyaseten aynı sefaleti yaşamak istemeyen Erdoğan’da aslında bunu yapmaya çabalıyor.
Erdoğan bu siyaset ile Çankaya’ya başkan, olmadı yarı başkan, o da olmadı partili başkan, hiç olmadı cumhurbaşkanı olmak için siyaset yapıyor. Bunu başaramaz ise Erdoğan da biliyor ki siyaseten biter...
***
AKP içindeki dengeleri biraz da bu bağlamda değerlendirmekte yarar var. AKP siyasetinde Erdoğan’a, görünen en ciddi muhalefeti yapan Cumhurbaşkanı Gül’ün bizzat kendisidir. Erdoğan’a muhalif gibi görünenler ise içten içe Gül’e yanaşarak siyaset yapacak olanlardır. Yani AKP’de dengeler de, çatışmalar da Erdoğan-Gül üzerinden yürümektedir.
Gül, Erdoğan’ın siyaset tarzına karşı mıdır? Karşıdır...
Gül, Erdoğan’ın gelecek tahayyülünde kendini net olarak göremediği sürece de Erdoğan’ın siyaset tarzına karşı çıkacaktır. AKP’li diğer yöneticiler ve vekiller de bu dengeler içinde kendilerine yer açmaya çabalayacaklar; adeta siyaset loto oynayacaklardır. Demokratlıklarının sınırı da kanımca buraya kadardır.
***
Söz dokunulmazlıktan açılmışken, hem AKP’de hem de AKP dışında yükselen bazı dokunulmazlık karşıtı Kürdi seslere de dikkat çekmekte yarar var.
AKP içinde de, AKP dışında da Kürtlerin neredeyse tümü dokunulmazlıkların kaldırılmasına karşı ve bunu açıkça dile getiriyorlar.
Buraya kadar iyi...
Bunların tümünden aynı tepkiyi aynı argümanlarla göstermelerini beklemek doğru değil. Haliyle her birinin bir dünya görüşü var ve bu paralelde kendi tepkilerini, ‘olanaklarınca’ dile getiriyorlar.
Bu da iyi...
Ama dokunulmazlıkların kaldırılmasına karşı çıkanlar neden bu savunularını, “Dokunulmazlıklar tümden kalkmalı, yalnız BDP’lilere uygulanmamalı” türünden bir laf ustalığı ile dillendirirler, doğrusu anlamak güç.
Milletvekillerine dokunulsun.
Amenna...
Ama siyaset yapana dokunmak ile çalıp çırpana dokunmak aynı mıdır?
BDP’liler zaten dokunulan milletvekilleri. Siyaset yaptıkları için zerre korunmuyorlar, hatta şu anda bile cezaevindeler.
Herkes gibi milletvekillerine de dokunulsun...
Ama çalıp çırpana, yolsuzluk yapana, ırzsıza, arsıza, tecavüzcüye, çeteciye dokunulsun...
Siyaset yapanın, konuşanın, sözünü söyleyenin ne bugün, ne de yarın tırnağına bile dokunulmasın...
Yoksa kaba bir eşitlikçilik ile “Yalnız BDP’lilere uygulanmamalı” demek, zevahiri kurtarmaktır, kanımca...