Yüzleşme olmadan barış olmaz

İnsanın kendisiyle barışık olması aslında bir denge durumudur. İç ve dış dünya arasındaki bir dengedir bu. Bu denge bozulduğunda çeşitli psikolojik rahatsızlıklar ortaya çıkar. Kişinin kendi geçmişiyle olan bağlarını şimdiki zamandan koparmak olası değildir. Bu durumda yüzleşmenin önemi ve anlamı belirir. Geçmişimizle yüzleşmeyi başardığımızda denge haline ulaşırız ve dolayısıyla kendimizle barışık oluruz.
Toplumsal barış bir anlamda kendisiyle barışık bireylerin çoğalmasıyla olası hale gelir. İç ve dış dünyası arasında denge kurabilmiş bireylerden oluşan toplum sağlıklı bir toplum olup barış içinde yaşamaya adaydır.
Bu genel değerlendirmeden yola çıkarak Türkiye’de yüzleşme ve barış içinde yaşama konusuna bakabiliriz artık. Yakın geçmişte yüzleşilmesi gereken o kadar olay vardır ki sıralanmaya kalkışılırsa uzun bir liste ortaya çıkar (katliamlar ve soykırımlar konusu). Aralık ayının 20’si olması sebebiyle hemen akla gelen iki örnek, utanmadan “Hayata Dönüş Operasyonu” adı verilen olay (19 Aralık 2000) ve 19-26 Aralık 1978’de meydana gelen K.Maraş Katliamıdır. Birinci olayda birçok cezaevine eş zamanlı baskın yapılarak 30 kişi öldürülmüş, ikinci olayda 500’e yakın (Alevi ve devrimci) insan öldürülmüştür. Bu olayları geçekleştiren ile yaşayanların ve ayrıca “seyirci” konumunda bulunanların yüzleşmesi gerçekleşmeden toplumsal barış sağlanamaz. Fazla değil daha bir yıla yakın zaman önce Roboski’de savaş uçaklarıyla katledilen 34 siville yüzleşmeden bahsetmek bile çok zordur.
Son 30 yılda yaşanan “düşük yoğunluklu savaş” diye tanımlanan savaşta 50 000 yurttaşımız ölmüştür. Yüzleşmek yerine örtbas etmek o da olmuyorsa dile getirenleri susturmak yolu tercih edilmektedir. Bu tercih, sorunların halı altına süpürülmesinden ve barışın sağlanmaması sebebiyle travmatik bir toplumsal hal yaratmaktan öte bir işe yaramamaktadır.
İçeride durumun bir kısmı böyle ya dışarıda? Tüm komşularımızı düşmanlaştırdık. İncirlik Üssü zaten vardı, şimdi Kürecik Füze Kalkanı yapıldı ve K. Maraş’ta Patriot Bataryası konuşlandırma çalışmaları devam ediyor. Emperyalistlerin dünyanın her tarafını çıkar alanı ilan etmesiyle birlikte içinde yaşadığımız coğrafya da yeniden yapılandırılıyor. Bu yapılanma içinde Türkiye ne yazık ki emperyalist ülkelerin tarafındadır. Son bütçe görüşmelerinde silahlanma harcamaları ve örtülü ödenek miktarındaki artışları da dikkate alırsak durumun vehameti daha iyi anlaşılacaktır.
Görüldüğü gibi iç ve dış dünyamız adeta kaos içindedir. Bu durumda barışı savunmak gittikçe zorlaşmaktadır. Yüzleşme meselesi gurur kırıcı bir “milli mesele” gibi algılanmaktadır. Savaşmak ve öldürmek için harcanan enerjinin yüzde biri bile yüzleşme ve barış için ayrılmamaktadır. Sonuçta, yüzleşmenin ve barışı tesis etmenin maddi zemini yok edilmektedir ki bu hastalıklı toplum halinin derinleşmesi ve temel sorunların çözümünün zorlaştırılması anlamına gelmektedir.
Yeni yılın yüzleşme ve barışın tesisi anlamında umutlarımızı çoğaltan bir yıl olmasını diliyorum.