Her canlı bir gün ölümü tadacaktır!

İngiltere’nin “Demir Leydi” lakaplı ilk kadın başbakanı Margaret Thatcher, geçtiğimiz gün 87 yaşında iken geçirdiği bir felç sonrası yaşamını kaybetti.
Ölüme sevinilmez elbet. Şimdiye kadar kimsenin, ölünün ardından “Oh olsun” dediği de duyulmamıştır. Ama bazı sözler vardır ki ölünün ardından söylenen, bazen o sözün “oh olsun”dan bile ağır olduğunun farkına varırsınız.
Thatcher’in ardından verilen iki mesaj dikkatimi çekti. Bunlardan biri Sinn Fein Lideri Gery Adams’ın dedikleri. Adams, kısa ve öz bir cümleyle, “İrlandalı ve İngiliz halklara büyük zararlar verdi” diyordu Thatcher için.
Adams’ın bu sözünün ne anlama geldiğini benzer dönemleri yaşayanlar iyi bilirler.
Thatcher’in ardından söylenen bir diğer mesaj daha vardı dikkati çeken.
Türkiye’den Süleyman Demirel, “Büyük bir karizmaydı. Bana göre müstesna biridir. Takdir ederim. Saygım vardır ve severim” diyordu Thatcher’in ardından.
Hep düşünmüşümdür, ismi minnetle anılmayacak olanlar mı başkalarını minnetle anarlar, sayar, sever ve takdir ederler.
Tabii merak ettiğim biri daha var. Acaba Demirel’in veliahtı Tansu Çiller, Margaret Thatcher için ne dedi? Thatcher’in ardından söylenenlere baktım Çiller’in ne dediğini bulamadım. O da rahmet ve minnetle anmıştır herhalde. Tabii rahmet ve minnetle anmanın peşinden “Örnek aldığım biri olmuştur” diye de eklemiştir mutlaka.
Unutanlar için hatırlatmakta yarar var. Thatcher’in yaptığı önemli(!) işlerden biri İrlanda’da İngiliz askerlerinin yerine İrlandalıların birbirleriyle savaşıp ölmelerini sağlamaktı. İngiliz hükümetinin Ulsterleştirme olarak adlandırılan güvenlik politikasının en katı uygulayıcılarından biriydi, Thatcher.
Ulsterleştirme adı verilen politikada güvenlik yerel güçlere yani Ulsterlere, bizzat İrlandalılara bırakılıyordu. Böylece İngiltere’nin bütünlüğünden yana olan İrlandalıların ayrılıkçı olan İrlandalılarla çatışmaları hedefleniyordu. Deyim yerindeyse savaşı yerelleştiren ve İngiltere dışına taşıyan bir uygulamaydı Ulsterleştirme.
Gerry Adams’ın “İrlandalı ve İngiliz halklara büyük zararlar verdi” diyerek bir anlamda Thatcher’i minnetle(!) anmamasının bir nedeni de Ulsterleştirme politikası olsa gerek.
Türkiye’de koruculuk uygulamaları, bunun yanı sıra Hizbullah adı altında örgütlenen çetelerce binlerce Kürt’ün sokaklarda enselerinden sıkılan tek kurşunla ya da satırlar veya kezzapla katledilmesi, Ulsterleştirmeden bile iğrenç politikalardı.
Kürtlere dönük bu uygulamaların ağababaları Thatcher’i saygı ve takdirle anan Demirel, onun veliahtı -ki ‘zat-ı şahaneleri’ de Türkiye’nin ilk kadın başbakanı olurlar- Çiller ve daha sonraları Çiller’in partideki ağır topları olan dönemin Genelkurmay Başkanlarından Doğan Güreş ile dönemin Emniyet Müdürlerinden Mehmet Ağar’dı.
Çiller, Özal’ın ölümünden -belki de öldürülmesinden demek daha doğru olacak- sonra Cumhurbaşkanı olan Demirel’in yerine önce Doğru Yol Partisi Genel Başkanı seçildi ve akabinde Başbakan oldu.
Çiller’in başbakanlık yılları Türkiye’nin en karanlık yıllarıydı.
Devlet çetelerinin en rahat hareket ettiği, korucuların, itirafçıların, kontraların sokaklarda gündüz ortası ellerini kollarını sallayarak insanları infaz ettiği, Kürt iş adamlarının ya da devlete kümelenmiş çetelerle çıkar ilişkilerinde ters düşenlerin tek tek yok edildiği bu yılların baş yöneticisi ise Demirel’di.
Demirel, Thatcher’i rahmet ve minnetle andı.
Thatcher’in gazabını yaşayanların lideri Gerry Adams’ın içinden ne dediğini bilmiyoruz; sadece “Halklara zarar veren biriydi” demekle yetindi.
Demek ki ölüm varmış bu dünyada ve siz yıllarca başbakanlık, cumhurbaşkanlığı hatta devlet başkanlığı bile yapmış olsanız, bu dünyaya taht dikecek haliniz yok. Sonuçta ölümlü dünyanın bir ferdisiniz ve her canlı gibi bir gün ölümün tadına varacaksınız.
Ve siz öldükten sonra insanlar sizi bir biçimiyle ‘yad edecek...’
Öyle olmalı ki ölümünüzden sonra düşmanınız da sizi ‘yad ederken’ rahmet ve minnetle ansın...