PKK sırasını savdı, top hükümette

Bu hafta sonu, 29-30 Haziran günlerinde konferanslar dizisinin üçüncüsü Brüksel’de yapılıyor. “Avrupa Barış ve Demokrasi Konferansı” adıyla düzenlenecek konferansta bir araya gelecek delegeler daha çok Avrupa’da yaşayan Türkiyeli ve Kürdistanlıların katılımıyla gündemi tartışacak.
Henüz zamanı belli olmasa da konferansların sonuncusu Hewlêr’de yapılacak. Hewlêr Konferansı’na Kürdistan’ın tüm parçalarından ve dünyanın değişik yerlerinden Kürdistanlıların katılması bekleniyor.
Tüm bu konferansların ortak noktası “Barış ve Çözüm Süreci” ile yakından ilintili olmasıdır. Birinci aşamanın tamamlandığı ve artık ikinci aşamada devletin atması gereken adımların beklendiği bizzat Öcalan tarafından açıklanan süreç, ne kadar ilerliyor, bundan sonra nasıl ilerleyecek tam emin değiliz.
Buna rağmen, yani sürecin sonucu ne olursa olsun konferanslar aracılığıyla esasen siyasal döneme hazırlık çalışmalarının koordine edilmesi, güçlü bir demokratik cephenin kurulması zamanının geldiğini belirtmekte yarar var.
Türkiyeli ve Kürdistanlıların katılımıyla düzenlenen/düzenlenecek olan ilk üç konferans, hiç kuşku yok sürece destek veren Türkiyeli ve Kürdistanlıların birlikte yaşama istencinin de dışa vurumudur. Bunu realize etmek konferanslara katılan, sürece destek veren halklar, inançlar ve farklılıkların sorumluluğundadır.
Peki, bu konferanslara yanıt olması gereken devlet/hükümet ne yapıyor?
Devlet/Hükümet henüz herkesin kendi renkleri ile var olacağı ortak demokratik yaşamın oluşturulmasına dönük yaklaşımını somut olarak ifade etmiş değil.
Göstergeler, hükümetin ortak demokratik yaşamın örülmesinden çok ipe un sereceği yönünde.
BDP heyetlerine müdahaleyi giderek bir güç gösterisine dönüştüren;
Görüşmeleri yürüttüğü temel aktörü “terörist başı” olarak tanımlayıp aynı zamanda seçmen kitlesine de selam çakan;
Gezi Parkı eylemlerine sert müdahalelerde bulunan, konuyla ilgili dünyanın tüm eleştirilerine diklenmekle kalmayıp yaşanan saldırıları meşrulaştırmada AB ile köprüleri atacak kadar gözü kara davranan;
Gerillalar çekilirken bir yandan kalekollar/karakollar inşa eden diğer yandan yeni korucular istihdam eden;
14 yaşındaki genç kıza Bingöl’de tecavüz eden askerleri, Ankara’da Ethem Sarısülük’ü öldüren polisi tutuklamaya bile gerek görmeyen;
Roboskî gibi Kürtlerin kırmızı çizgi bellediği bir katliamı soruşturmayı savsaklamakla kalmayıp mağdur köylülere sınır ihlali gerekçesiyle para cezası kesen, dosyayı da Askeri Mahkemeye geri gönderen;
Suriye’deki çeteci yapıların Kürtlerin yoğun yaşadığı bölgelere saldırmasına göz yuman, belki de Kürt muhalefetinin iddia ettiği gibi bu saldırıları organize eden bir devlet ve bu devleti yöneten bir hükümet ile karşı karşıyayız.
Daha da ötesi, hükümetin başında dediklerinin ferman kabul edilmesini isteyen bir başbakan var ve süreç bu başbakanın fermanlarıyla yürütülüyor.
Tüm bunlar engel mi değil mi?
Hiç kuşku yok engel ve salt bu yazılan nedenlerle bile olsa Kürtler başta olmak üzere süreci destekleyen her kesim yaşananlara ikircikli ve şüpheli yaklaşacak.
Bu şüphe sürecin ilk elden muhataplarında daha belirgin bir biçimde dışa vurmuş durumda.
Öcalan BDP heyeti ile 24 Haziran günü yaptığı görüşmede sürecin ikinci aşamasının başladığını ve önerilerini devlete sunduğunu söyledi.
Önerilerin ne olduğunu tahmin edebilsek bile net olarak bilmiyoruz ama bu önerilerin hükümet tarafından geciktirildikçe geciktirileceğini, esasen her şeyin AKP’nin tekrar sandıktan çıkmayı hedeflediği seçimler sonrasına ertelenmeye çalışıldığını artık sağır sultan bile hissediyor.
Hükümetin ikinci aşamada kendine düşen sorumlulukları en az birinci aşamada PKK’nin gösterdiği hassasiyet kadar hassasiyet göstererek ilerletmesini beklemek çok agresif bir istek olmasa gerek.
Bakalım; hükümet sorumlu davranacak mı?
PKK sırasını savdı artık top hükümette...