Osuruk ağacı meselesi

Kirvem,
Dünya ahvalinde özellikle ekonomik anlamda “gelişmiş ülkeler” diye nitelendirilen diyarlarda boy gösteren politikacıların “tavrı siyaset”i acaba hangi kulvarlarda nasıl yürüyor, bu arenada her biri başlı başına birer usta jokey misali at koşuşturan bu “cambaz”ların, uluslararası platformlarda ulaşmak istedikleri “menzil”lerin nihai hedefi nedir, bu hedefler doğrultusunda hangi hesapların peşinde neyi nasıl planlayıp, neyi nasıl pazarladıklarını kendi payıma bunca “keskin zeka” ve “üstün deha”ma rağmen henüz yeterince çözmüş değilim ka yavrum!
Ancak yine de “aptal”a, ya da “Ermeni dölleri”nin deyimiyle “abuş”a malum olur babında az-çok sezinleyebildiğim kadarıyla şu kırtıpil, şu kavanoz dipli alemde “suyun başı”nı tutan bu “kurt”ların genellikle laf ola beri gele kabilinden zırt pırt dillendirdikleri “hak, hukuk, adalet, insanlık onuru” gibi cafcaflı tüm söylemlerinin yanı sıra, keza tek ayak üstünde ettikleri kırk türlü yeminlerinin dönüp dolaşıp gelip tosladığı noktaya bakılırsa, görünen o ki; bu “madrabaz”ların “ibre”si, tıpkı nalıncı keseri gibi “hep bana, hep bana”  yontmaktan yana sarkıyor!
İşin aslı astarı cenuptan şimale, şarktan garba kadar üç aşağı beş yukarı genelde böyleyken, bizim diyarlarda, daha da doğrusu Osmanlı’nın ardından “kanla, irfanla” kurduğumuz ulus devletimizin cenahında ise önce vatan, sonra bayrak ve bittabi ki tek millet düsturuyla yola çıkan “siyaset erbabı”mızın cemi cümlesinin bu baptaki gayretlerini, bitip tükenmeyen “milli hassasiyet”lerini yad ederken, beri taraftan tam da şu sıralar nerden nereye peydahlandığına bir türlü akıl, sır erdiremediğimiz Gezi olaylarıyla yoksam ki aniden, yoksam ki birden bire “nazar”a mı geldik zo!
No! Aslında ta cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren bugün bu saat  bile gerek dahili, gerekse harici bilumum düşmanlarımız dur durak demeden sırf memleketimizi bölüp parçalamak, ardından da ham hum afiyetle midelerine indirmek için, dün itibariyle Türk-Kürt, şu sıralar da özellikle Sünni-Alevi diyerek “vatandaş”larımız arasında ekmeye çalıştıkları “nifak tohumları”na rağmen, yine de “ecdat” sporumuz sayesinde sırtımızın mindere yapışmadığını, tuş olup pes etmediğimizi gören kimi “faiz lobileri”nin veya namı diğeriyle “tefeciler tayfası”nın hevesleri kursaklarında kaldı çok şükür!
Nitekim üç-beş “çapulcu”nun peşine takılan “karanlık güçler”in defterleri, “destan” yazan polislerimiz tarafından nefis “isot” gazı eşliğinde ve bilumum mikroplardan arındırılmış “zemzem” misali temiz, “steril” kaynak suları”yla yıkanıp yağlanıp, dürüldükten sonra, hemen akabinde de soyu, sopu, cibiliyeti, etnik kökeni, dini, imanı, kitabı, mezhebi dahi belli olmadığı için kökünden sünnet edilen sekiz “gariban” ağacın  yerine, gavurca adıyla “ailanthus glandolosa”, yani mil pardon “osuruk ağacı” dikmenin yanı sıra, ayrıca ezilmiş, solmuş yüz sekiz bin on yedi adet uyduruk çiçeğe mukabil, tamı tamına iki katı kaynana dili, katır tırnağı, horoz ibiği başta olmak üzere çeşitli çiçeklerle donatılıp, böylece  memleket eskisi gibi sil baştan “gülistan”lığa, hatta Gezi yerine yeni adıyla “Demokrasi Parkı”na dönüştüğü için kimi vatandaşlarımız tencere, tava çalarak bu sevinçlerini gece yarılarına kadar kutlamayıp ne yapabilirlerdi ki Kirvem!