Açılım yalanı ve barış-çözüm tuzağı

Açılımların içinin boş olduğu ve çeşitli adlarla ‘piyasaya sürülen’ açılımların tamamen yalan olduğu netleşti artık. Açılım yalanıyla Alevileri, ‘barış ve çözüm’ tuzağıyla da Kürtleri oyalama ve kandırma yolunu seçen bir hükümetle karşı karşıyayız. Gelinen noktada bir sonuç, ilerleme ve somut bir adım var mıdır? ‘Evet’ demek için akılsız ya da usta bir yalancı olmak gerekir.
Darbe sonrası Mısır’daki bir kısım muhalefeti ve her daim Suriye’deki muhalefeti destekleyen malum zihniyetin temsilcileri ne yazık ki ülkedeki muhaliflere karşı olanca güçleriyle savaş açmış durumdadır. Örnek mi? Gezi Direnişi sırasında ve sonrasında yaşananlar; Abdullah Cömert, Ali İsmail Korkmaz, Ethem Sarısülük, Mehmet Ayvalıtaş’ın vahşice katledilmesi; Lice’de kalekol protestosunda Medeni Yıldırım’ın hunharca katledilmesi; ‘torba’ yasa düzenlemesiyle TMMOB’ye yönelik operasyon; gözaltılar, tutuklamalar, işkence ve taciz olayları ilk akla gelenler. Bu olaylarda Barış-Çözüm Süreciyle ilintili iyi bir adım gören var mıdır?
Brüksel’de yapılan konferans ve ardından Kongra-Gel Kongresi sonrası yapılanmalar, ‘Hükümet Adım At’ eylemlerinde verilen mesajlar demokratikleşme adımlarının acilen atılmasına ve sürecin kararlılıkla sürdürülmesine yöneliktir. Abdullah Öcalan’ın sağlık durumuyla ilgili kaygılar ve özgürlüğüne yönelik talepler hâlâ karşılık bulmuş değil. Durumu acil olan hasta tutukluların durumuna yönelik hükümet tutumu vicdanları sızlatacak ve sabır taşını çatlatacak cinstendir. Süreç bence artık bir tuzağa dönüştürülmüş durumdadır.
Anlaşılan odur ki hükümet ‘Barış ve Çözüm Süreci’yle ilgili adım atmaktan kaçınırken ve Meclis tatile girmeden yasal düzenlemelerle bazı demokratik adımları atma olanağına sahipken yandaşlarına rant sağlayacak ve otoriter rejimi sağlamlaştıracak düzenlemeleri seri şekilde yapmayı tercih etmiştir. Hükümetin her eylem ve söylemi tuzağı görünür kılmaktadır. Hükümet çatışmasızlık ve geri-çekilme sürecinde somut adımlar atma yerine çamura yatarak zamana yayma ve çürütme yöntemine sarılmış durumdadır.
Peki, ne yapmak gerekiyor? Hükümetin şiddet, işkence, yalanla oyalama ve göz boyama yöntemi teşhir edilmelidir. Hükümeti adım attırmaya yönelik çalışmalarda daha katılımcı bir yöntem bulunabilir. Gezi direnişi sırasında ortaya çıkan fakat türlü oyunlarla eritilmeye çalışılan potansiyel Kürt coğrafyasındaki yapılanmalarla buluşabilir ve güçlenebilir. Kışlada, sokakta kısacası görüldüğü her yerde vurulan Alevileri temsil eden kurumlar bu anlamda hızlandırıcı ve yayıcı bir işlev görebilir.
Atomize edilmeye çalışılan toplum, bulduğu akıl dolu yöntemlerle bir ölçüde kırılma yarattı ve tuzağı gördü denebilir. Şimdi, tuzağı boşa çıkarma zamanıdır. Bu, tüm kesimlerin acilen ortaklaşmasına bağlıdır. Hükümet son günlerdeki baskı, işkence ve ölümlerle sonuçlanan şiddetle yüzleşmeye zorlanabilir. Bunun için kararda ortaklık ve çözümde ortaklık sağlanmalıdır.