Vo Nguyan Giap

Gazeteler yazdı, ajanslar haber geçtiler: “Dünyanın en ünlü komünist devrimcilerinden biri olarak nitelenen, Vietnamlı efsanevi Komutan General Vo Nguyen Giap, yüz binlerce Vietnamlı’nın katıldığı cenaze töreniyle son yolculuğuna uğurlandı. Geçen hafta hayatını kaybeden 102 yaşındaki Giap için başkent Hano’de düzenlenen devlet törenine katılan Vietnamlılar yaklaşık 40 kilometrelik ‘sevgi seli’  oluşturdu ve efsanevi liderleri için ‘Çok yaşa Vo Nguyen Giap’  sloganları atarak gözyaşı döktü. Giap, Ho Şi Min’den sonra Vietnam’da en saygın isim olarak kabul ediliyor.”
Bu cümleler ve aşağıdaki fotoğraf Hürriyet’te de yayımlandı. Adı, Vietnam Ulusal Kurtuluş Savaşı’yla, Vietnam halkının antiemperyalist büyük yurtsever savaşıyla birlikte anılan bir kurtuluşçu idi Nguyan Giap. Vietnam Ulusal Kurtuluş Savaşı, emperyalist sömürgeciliğe karşı 20. yüzyılda verilmiş en büyük halk savaşlarından biriydi. Sonradan açıklandığına göre iki milyon Vietnamlı yurtsever ülkelerinin, kaynaklarının ve yaşamlarının yağmalanmasına karşı yürüttükleri savaşta öldü, yüz binlerce yaralı, on binlerce kayıp verildi. Ama asla teslim olunmadı ve ilkin Fransız, sonra Amerikan sömürgecileri, onların istila orduları Vietnam’dan sökülüp atıldılar.
Bir halk, yeryüzünün en büyük emperyalist gücünü, vahşi militarist aygıtı, büyük mali-ekonomik gücü, uluslararası destekçileri ve barbarlıkta sınır tanımayan politikasıyla, kimyasal, biyolojik ve nükleer bombalarıyla birlikte yenebileceğini kanıtladı. O denli kararlı ve büyük bir savunma savaşı verildi ki, ABD’de “Vietnam Sendromu” yaşandı. Amerikan film şirketlerinin “kahraman” olarak göstermeye çalıştıkları cani Coni mangaları, iki binli yıllarda Irak’ta bir kez daha örnekleri görülen türden alçakça işkence, tecavüz, ve akla gelen-gelmeyen her türlü iğrençliği, “Amerikan medeniyeti” adına gerçekleştirdikten sonra defedilip atıldılar.
Vietnam Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın bu kahramanca halkçı gelişmesi, dünya ölçeğinde antiemperyalist halk mücadelesini esinlerken, tersinden işçi sınıfı, emekçiler, ezilen ulusların emekçileri, gençlik kitleleri tarafından büyük bir sevgiyle desteklendi. “Daha Fazla Vietnam!”, o günün koşullarında antiemperyalizmin yaygınlaştırılması istemi ve tutumunun ifadesiydi. Sonraki yıllardaki gelişmeler ne olursa olsun, bu gerçeklerin halkların mücadele deneyimleri ve kendi tarihleri içindeki yeri karartılamayacak kadar netti.  Ve “General Giap”, halkının kurtuluş davası ve savaşının bir neferi olduğu ölçüde ülkesi ve halkının tarihine değil sadece, dünya halklarının ve devrimcilerinin, emperyalizme karşı savaş deneyimine de adını yazdırmış oldu.
Emperyalist büyük güçlerin halkların kaderine hükmetme, dünya pazarlarını, toprakları ve kaynaklarını yağmalama savaşları devam ediyor. “Barış”ları sahte, aldatıcı ve savaşların ara molası vazifesi görüyor. Bölgesel savaşlarda ya da Ruanda’da olduğu türden çatışmaları körükleyerek milyonlarca insanın katline neden oluyorlar. Orta Doğu, Kuzey Afrika, Kafkasya ve Balkanlarda milyonları kırmakla kalmadılar. Afganistan, Irak, Libya, Suriye gibi ülkelerde tarihi kültürel birikimi yağlayıp yok ettiler, ekonomi, alt yapı tesisleri kentler tahrip oldu, bu ülkelerin emekçileri din ve mezhep, etnik-ulusal köken farklılıkları üzerinden birbirine kırdırılmaya devam ediyor. ABD, Fransa, İngiltere başta olmak üzere emperyalistler girdikleri her yerde istikrarsızlık etkeni olarak bulunuyorlar. Sırtını ABD ve Batılı emperyalistlere dayayan Siyonist gericiliğin Filistin ve Arap halklarına karşı düşmanca ırkçı politikasını ve katliamlarını sürdürüyor. Türkiye gericiliği türünden işbirlikçiler hem emperyalistlerin taşeronluğunu yapıyor, hem de “boyuna posuna bakmadan” onlara özenip emperyal politikalara soyunuyor, sömürgeci emellerle hareket ediyorlar.
Emperyalizme karşı mücadele günümüzde de güncel, aktüel bir ihtiyaç olmakla kalmıyor, bağımsız demokratik ve sosyalist ülkelerin varedilmesi için zorunluluk gösteriyor. Vietnam Ulusal Kurtuluş Savaşı’nın halk kahramanlığıyla dolu deneyimi bu açıdan öğretici işlev görmeye devam ediyor. Bu savaşın önderleri olarak Ho ve Giap, o günkü kararlı duruşları ve halkçı pratikleriyle saygı gördüler/görüyorlar. Vietnam devleti ve yönetiminin sonraki süreçte ve dünyadaki gelişmelere de bağlı olarak savrulduğu yer(ler)den bakılarak onların bu tarihsel misyonu yok sayılamaz. Vietnamlı emekçiler de herhalde kurtuluş savaşlarının liderlerini halklarına, ülkelerine ve özgürlüklerine bağlılıkları üzerinden sahipleniyor ve yüreklerindeki yerlerini koruyorlar.