Kızıl ve yeşil

Ülke Libya. Yer Yeşil Meydan.
Kaddafi’ye karşı başkaldıran gençler, yaşlılar, insanlar Yeşil Meydan’da. Polisin, askerin baskısı, saldırısı, silahı fayda etmiyor. Meydan kazanıyor. Önce “Ne işi var NATO’nun orada” diye hafiften Kaddafi’ye destek veren bizim iktidar sonra çark edip NATO gemilerine destek sağlıyor. Yeşil Meydanı destekliyor.
Ülke Mısır. Yer Tahrir Meydanı.
Gençlerin, yaşlıların, özgürlük isteyen insanların hedefi sivil giyimli askeri iktidar. Meydanda katliamlar, gaz bombaları, Mısır TOMA’ları fayda etmiyor. Mübarek yıkılıyor. Meydan kazanıyor. Bizim devletlilerden meydana tam destek. Hiç biri çıkıp, “Tahrir gösteri meydanı değildir. Gitsinler başka meydanda otursunlar” demiyor. Aksine meydanda çadır kuranlara başparmaklarını avuçlarına kıvırıp selam gönderiyorlar.
Ülke Ukrayna. Yer “Maidan Nezalezhnosti”. Türkçesi “Bağımsızlık Meydanı”.  Rusya’nın yakınlığından çok Avrupa’nın yakınlığını talep eden gençler yaşlılar, insanlar meydanda. Bizimkilerden tam destek.
Bizim iktidardakiler bir garip doğrusu. Dünyanın neresinde olursa olsun, ister Müslüman Libya’da, Tunus’ta, Mısır’da, ister Katolik ya da Ortadoks Ukrayna’da, o ülkenin insanlarının özgürlük(?) mücadelelerine tam destekler. Ama iş kendi ülkelerine gelince bırakın meydan özgürlüğünü, sanal özgürlüğü bile hazmedemiyorlar.
1 Mayıs Taksim’de kutlanmalı.
“Taksim Meydanı toplantı ve gösteri alanı değildir” diyenler neden “Tahrir Meydanı, Yeşil Meydan, Bağımsızlık Meydanı özgürlük ve mücadele meydanıdır” diye çırpınıyorlar.
 Taksim’den korkuyorlar. Çünkü biliyorlar ki, tıpkı Ukrayna’daki gibi seçilmiş olsalar da insanlar, iktidardakiler yüzde kaç oy almış olurlarsa olsunlar, özgürlüklerinin, haklarının peşinden artık daha cesaretli koşuyorlar.
 Yeşil Meydan’a destek için sağ parmaklarını avuçlarına kıvıranlar, Taksim’de sol kollarını havaya kaldırırlarsa gerçekten bu ülkenin tamamının, işçilerinin, köylülerinin, işsizlerinin, öğrencilerinin, çıraklarının iktidarı olabilirler. Aksi takdirde daralmış bir dünya görüşünün yandaşı olmaktan, ya da yandaşı gibi görünerek cebini dolduran fırsatçıdan öteye gidemezler.
Taksim’e gelip sağ kollarını, sol kollarını havaya kaldırıp, ezilen halkların, insanların, sınıfların yanında yer alabilirler mi?
İnsan özgürlüğünün, insanın insanca yaşama savaşının renginin olmadığını, yeşil ya da kızıl, meydanda hak arayan insanların yanında durabilirler mi?