Ey İstanbul

Ey İstanbul:
Kanını emdiler senin. Bağrını delerek gökdelenlerle. Tam orta yerinden bıçaklıyorlar şimdi. Akıtmak için emdikleri kanını denizlere. 

İyi Sabahlar:
Sabahtır. Her sabah göğe yeni bir açılımdır; yeni bir ışıma. Senden bana, benden sana. Mavilikler içinde. Gökyüzünün denizle birleştiği yerde. 

Evrensellik:
Evrensellik kendini ifade edemeyenlerin dili, sesini çıkaramayanların sesi olmaktır. 

Senle Ben:
Bütün gece yanımdaydın. Tek başıma uyuduğum yatakta. Bütün canlılığınla. Esmerliğiyle saçlarının. Sıcaklığınla. Gövdelerimizin birbirine dokunuşunda sarılan, sarmaşılan güzelliğinle. Bütün bir gece. Düş mü, gerçek mi senle ben.

Çekilmek:
Kış yüzünü gösterdi. Güneş çekildi. İnce, soğuk bir yağmur başladı. Dükkan önlerindeki masalarla sandalyeler çekildi. Kaldırımlar boşaldı. Kapılar kapandı. İçe çekildi herkes, içine. 

Kitap:
Kitap okumak güzeldir, yararlıdır. Kitap seni okursa daha güzel, daha yararlı olur. O zaman birbirinizi daha iyi anlarsınız. Onun dediğini sen, senin dediğini o söyler.